علي عبدالهي وقتي به گيلان آمد ، به هيچ روي فکر نمي کرد چهار سوي خيابانهاي منتهي به کاخ بلند استانداري اين همه بلند گو داشته باشد؛ که همه يکصدا  وگاه به تک مضرابي بر طبل رفتن او مي کوفتند  وگاه نشريات نيز رفتن او را سرخوشانه تيتر مي کردند ، - چنانچه وي همين اواخر در جمع خبرنگاران هم گفت که «از روز اول آمدن من شايعه کردند که عبداللهي رفتني است» هدف از اين شايعه پراکني ها چه بود ، خدا مي داند!!، _ اما يک نکته را نمي توان انکار کرد؛  با آمدن اين فرمانده جنگ؛ بسياري افراد خود را در مظان ضرر مي ديدند! بنابراين بايد بهانه هاي مختلفي را سر هم مي کردند تا بتوانند رفتن احتمالي وي را پيشگويي کنند.
از جمله اينکه وي تجربه کار در امور استانداري را ندارد و يا اين اواخر بگويند که وي با خانواده اش به گيلان نيامده_ موضوعي که رئيس جمهور هم براي تحقق آن تاکيد داشت و دستور داده بود همه استانداران بايد در استان محل خدمت خود ساکن باشند – .
عبدالهي نظامي با ديسيپلني بود که پيش از مسئوليتش در استانداري گيلان ؛ در تهران بزرگ قائم مقامي نيروي انتظامي را به عنوان تجربه اي گرانقدر يدک مي کشيد؛ اما آيا اين پشتوانه در برابر نيروهايي که هر صبح مي بايست در برابر ارشد خود پا بچسبانند؛ مي توانست به کمک وي بيايد؟ گيلاني که در روز هاي نيامده ي عبدالهي؛در گير و دار آمدن استانداري پر توان گزينه هاي متعددي را از سر گذراند؛ و تعدادي هم راي هيات دولت را براي خود تمام شده مي دانستند ؛نظير اتفاقي شيرين که براي يکي از سياسيون -چند سال پيش- رخ داد و جالب توجه هم هست !  ماجرايي نظير همين موضوعي که نقل مي شود ؛ دوسال پيش در استان اتفاق افتاد ؛ اما بگذاريد اصل آن داستان را نقل کنم تا کمي تقريب به ذهن شود که آن دوران قبض و بسط انتخاب به چه شکلي در استان گذشت.
اين مطلب را از سايت حسين مرعشي بازخواني مي کنم حسين مرعشي مي گويد:« پس از انتصاب آقاي ميرزاده به سمت معاون رئيس جمهور و رئيس سازمان برنامه و بودجه و خالي شدن پست معاون اجرائي ،  گفتگوي مفصلي  يعني سه دقيقه و يا کمتر  با او داشتم و مطلب را توضيح دادم و او البته براي خدمت بيشتر ، بدون درنگ قبول كرد و  گفت که  آماده خدمت در هر سمتي است كه به او محول شود؛  فقط سوال کرد استاندار گيلان کي مي شود؟  گفتم خودت معاون رئيس جمهور هستي هر کس را خواستي مي گذاريم . گفت دکتر نوبخت (نماينده رشت ) خوبه؟ . گفتم خوبه . گفت بايد به او تکليف شود . گفتم ما در سيستم آقاي هاشمي اهل اين بازي ها نيستيم و تکليف  مکليف نداريم، اگر پذيرفت مي گذاريم و اگر نه فرد ديگري را پيشنهاد کن .بنده خدا براي تحويل و تحول  فوري عازم گيلان شد و يک راست رفت سراغ مرحوم احسان بخش ، امام جمعه بزرگوار رشت . آقاي احسان بخش هم حسابي او را تحويل گرفته و به او  جملاتي گفته بود بسيار نغز . از آن جمله اينکه : من از روز اولي که شما را ديدم ، مطمئن بودم به مدارج بالا مي رسي . بعد از تبادل نظر در مورد استاندار آينده گيلان و در زمان خدا حافظي  آقاي احسان بخش به لهجه شيرين رشتي به طاهائي گفته بود : "ببين برار جان ، من روزي را مي بينم که شما رئيس جمهور هم مي شوي " طاهائي عزيز ما پاي راديو منتظر خواندن حکم خود بود که حکم به نام فرد ديگري خوانده شد . » چنين اتفاقي در روزهاي پاياني دوره مسعود سلطاني فر نيز ظهور کرد ؛ به نظر مي رسد ؛ اضطراب حاکم در فضايي رقابتي و البته چالش برانگيز براي مجموعه اي که قريب به اتفاق ناظران سياسي  اين منطقه را حريم قرمزي مي دانستند که با پيچيدگي سياسي ، اجتماعي مستولي برآن مي توانست ؛ عمر اجرايي بسياري از مديران را در ورطه ي استعفا يا جابجايي قرار دهد،
 اما عبداللهي اين رودباري سرزنده و شاداب در نخستين روزهاي آمدنش نشان داد که برنامه اي مدون براي آباداني گيلان دارد، او مجموع کار هايش را در دو بخش تکميل  پروژه ها ي بلند مدت و فعاليت هاي اجرايي کوتاه  مدت و ميان مدت تقسيم کرد و تا پايان بر آن پاي فشرد ؛ اما اين بر نامه مداري دشواري هايي را پيش روي وي مي نهاد؛ او يک تن بود! و بي شک در انتخاب معاونان خود نمي توانست آزاد باشد، چون به همانقدر که وي  بر آمده از معادلات تلفيق ستادهاي انتخاباتي قاليباف و احمدي نژاد بود ، مديران ستادي  وي نيز قاعدتا مي توانستند از طيف ديگر  باشند ، اما اين قاعده به منزله ي اختلاف هاي درون سازماني در استانداري مي توانست محسوب شود؟ حداقل در ظواهر امر اينگونه نبود؛ اما در بواطن ، ماجرا به گونه اي مي گذشت که عبدالهي بسيار از آن رنجور بود ، زيرا او خوش نداشت که در قبال برخي حرکت ها ي افراطي که به فربهي شب نامه ها فربه تر مي شدند، نرمش نشان دهد و قواعد بازي را به دست تصفيه حساب هاي غير معمول بسپارد، تيم استانداري گيلان در ابتداي امر دستخوش تغيير شد ، محمود آخوند زاده که سالها به عنوان سفير و نفر اول سفارتخانه هاي  ايران در ايتاليا ، آستراخان روسيه و  فرانسه که در شرايط بحراني سالهاي 64 و ماجراي خريد هاي آواکس مديريت بحران را بر عهده داشت ، آمده بود که همراه و دستيار وي باشد؛ اما ناهمگني فعاليت هاي ستادي و حرکت هاي بولدزري در استانداري بهانه اي شد تا اين کارشناس ارشد وزارت خارجه بازنشستگي خود را دستاويز نمايد و از مصدر معاونت سياسي استانداري به زيرآيد و جاي خود را به کسي بدهد که آماج بيشترين و بدترين حمله هاي قلمي و قدمي سالهاي اخير شد!.علي عبدالهي به سبک مديريت نظامي خويش از تجربه مداران نيز بسيار سودمي برد؛ اما برخي پيش زمينه هاي عملياتي فعاليت او نشان مي داد که وي از کمبود نيروي خوش فکر و البته با تجربه بسيار در عذاب است ، نمونه اين معادله را مي توان در سفر رياست جمهوري و تنوع برخوردهاي بوجود آمده ملاحظه کرد ، عبدالهي آدم کم تجربه اي نبود؛ اما حلقه هاي مفقعوده گيلان بيش از آن چيزي است که وزرات کشور تصور مي کند ، گيلان پايگاه ژنرال هاست ، کمتر کسي هست که بگويد من سرباز هستم!، بنابراين در مقابل ژنرالها  صف آرايي کردن دل شير مي خواهد ،  اولين زهر چشم هاي کساني که خود را ژنرال مي نامند ، شخصيت ستاني از طرف مقابل است، حال اگر سيبل آنها سردار باشد ديگر بدتر است - نکته اي که حتما مهندس قهرماني چابک نيز آن را تجربه خواهد کرد- از همين رو بي مناسبت  هم  نبود اگر به گونه هاي مختلف استانداري را آماج حرفهاي ضد و نقيص قرار مي دادند،  به هر روي عبدالهي -هم- با خدماتي به استان گيلان؛ نامش را ماندگار کرد؛ ولي اگر قهرماني هم آ مد نبايد آسيب هاي سيستم اجتماعي سياسي گيلان را ناديده بگيرد ، گيلاني جماعت- شايد -عادت کرده که دو نفر پهلوان در ميانه کشتي گيله مردي باشند و آنها بيبيند که آن دو چه مي کنند تا او را تشويق کنند يا با نگاهشان عتاب کنند ، کار براي گيلان به همتي همگاني نياز دارد که بعيد است در روزهاي باقيمانده از عمر دولت نهم حاصل شود ، به هر روي قهرماني روزهاي درخشان و البته  سختي را پيش روي دارد ، درخشان به اين دليل که بنيادهاي بسياري از پروژهاي ملي و محلي به بار نشسته و سخت از آن روي که وي  در استاني فعاليت خواهد کرد که بر مدار روزهاي آينده عمر مي گذراند و اگر آينده فرح بخش نشود ، عنقريب است که لذت تنفس عمراني و آباداني از جان و تن اين استان سرسبز رخت بر خواهد بست .
محمود رنجبر  /مدير مسئول موج شمال